ΠΟΣΟΤΗΤΑ vs ΠΟΙΟΤΗΤΑ
photo via unsplash Κάπου διάβασα/άκουσα, δεν έχει σημασία πότε και πού, ότι όλη η ζωή μας είναι τελικά μια πορεία προς την αφαίρεση. Όσα λιγότερα κρατάμε στη χούφτα μας, τόσο πιο εύκολα αγγίζουμε το αληθινό, το ουσιαστικό. Δεν υπάρχει λοιπόν άλλη παραδοχή και αλήθεια που να με εκφράζει περισσότερο από την παραπάνω το τελευταίο διάστημα. Κατά το οποίο απέχω πολύ, πολύ περισσότερο απ'ότι στο παρελθόν από τα "πολλά" παντός είδους. Πολλή επαφή με την οθόνη, πολλές αναρτήσεις, πολλά ερεθίσματα, πολλές συγκρίσεις, πολλές αγορές, πολλές εντάσεις, πολύ στρες, πολλές επαφές χωρίς ουσία, γενικά "πολλά", "πολύ", "πολλοί" κ.ο.κ. Ζούμε σε μια εποχή στην οποία η παράνοια ταϊζεται καθημερινά. Όχι από ένα αόριστο 'σύστημα' εκεί έξω, αλλά από εμάς τους ίδιους που το αποτελούμε. Γιατί ναι, είναι μιας μορφής παράνοια να ζεις μέσα από και σε μια οθόνη κινητού ή λαπτοπ, μέσα από και σε κατασκευασμένες ιστορίες και εικόνες για να αρέσουν στο
