VIRGINIA WOOLF

Στο πάτωμα. Βαριά σαν σώμα, ελαφριά σαν ψυχή.
Θέσεις και αντιθέσεις.

Κάτι απο τα παλιά...
Που ξυπνά.
Νωχελικά σχεδόν.
Μια ενθύμηση - αμυδρά.

Συναισθήματα και ανακούφιση για την ύπαρξή τους στον χώρο που τους αναλογεί.
Μια ενθύμηση...

Ενθύμηση και μνήμη. Ποιός ήσουν τότε - ποιός είσαι τώρα - σε αντιδιαστολή //
ή σε σύμπνοια.

Άλλαξες. Κύλησες. Προχώρησες. Ρέεις. Ρέεις στο παρόν, στο τώρα. Διαρκώς, ρέεις και κυλάς, σαν το νερό.

Και ένα βλέμμα που μαλάκωσε μαζί με το σώμα που μαλακώνει μεγαλώνοντας και μεγαλώνει μαλακώνοντας.
{Μικρές ενέσεις ευτυχίας}
Μαλακό σώμα, σαν τη ματιά σου. Μαλακό σαν πλαστελίνη. Μαλακό επειδή κάποτε έγινε φορέας νέας ζωής, νέας πνοής. Μαλακό γιατί αγκάλιασε και αγκαλιάστηκε από άλλα σώματα. Μαλακό και ευμετάβλητο, σαν το ζυμάρι,

ένα σώμα με ρίζες και με αέναη ροή σε κυκλική τροχειά.

και ένα βλέμμα απαλό.

~

Κάτι από τα παλιά...
Ή κάποιος.
Που σου (υπεν)θυμίζει ότι είσαι ακόμα εσύ.
Ενθύμηση - συναίσθημα
Μνήμη - εικόνα
Σκέψη - ανάμνηση
Κάτι από τα παλιά.

Ένα ψηφιδωτό.

Ησυχία.

Στο πάτωμα με το τσουβάλι σου.
Που έχει μέσα του σκέψεις, αισθήματα και διάφορα άλλα δικά σου.
Τα βγάζεις από το τσουβάλι και τα παρατάσσεις μπροστά σου.
Στρατιά.

Τώρα - Τότε
...

Τί σημασία έχει;
{Πόσες ώρες της ζωής σου δαπάνησες στα 'μπρος-πίσω';}

***

Σας φιλώ,

αμελί ❤