ΠΑΜΕ ΣΙΝΕΜΑ #1: TODOS LO SABEN - EVERYBODY KNOWS

Γειά σας αγαπημένοι!

Εύχομαι το post αυτό να σας βρίσκει πολύ καλά!

Ξεκινώ τη "στήλη" αυτή από την αρχή σχεδόν, μιας που έχω γράψει για ταινίες στην ουσία μόνο άλλες δυό φορές στο παρελθόν -και μετά, το χάος!
Βασικά συνέβη και συμβαίνει το εξής:
Η προ παιδιών ζωή μας είχε πάρα πολύ κινηματογράφο, θέατρα, συναυλίες, όλα αυτά.
Η μετά παιδιών ζωή μας είχε, και έχει φυσικά, πάρα πολύ από πολλά άλλα, καινούρια πράγματα και για ένα διάστημα κάποιων χρόνων, σχεδόν τίποτα από όλα τα παραπάνω. Στο σήμερα όμως, μπορώ πια με μεγάλη μου χαρά να πω ότι, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και ανεξαρτητοποιούμαστε αμφότεροι κάπως, μπαίνουν δειλά-δειλά στην ατζέντα ξανά, πολύ σταδιακά, οι παλιές και παντοτινές μας αγάπες! Μία από αυτές είναι και το σινεμά!

Έτσι λοιπόν, για τη νέα χρονιά καταφέραμε να πάμε ως τώρα δύο φορές σινεμά (ξέρω ότι οι χωρίς παιδιά μπορεί να γελάτε -και εγώ κάποτε θα γέλαγα εννοείται- αλλά για έναν γονιό πολύ μικρών παιδιών αυτό το λες και κατόρθωμα!) και η δεύτερη ταινία που είδαμε και για την οποία θέλω να σας πω δυό λόγια σήμερα, ήταν το Todos lo saben, Everybody knows ή ελληνιστί, Το ξέρουν όλοι, του πολύ αξιόλογου Ιρανού σκηνοθέτη Asghar Farhadi, με πρωταγωνιστές το γνωστό ζεύγος Javier Bardem-Penelope Cruz, αλλά και άλλους υπέροχους, και λιγότερο γνωστούς στο ευρύ κοινό, ηθοποιούς.
Βλέποντας την ταινία δε, συνειδητοποιήσαμε ότι είχαμε δει στο παρελθόν και το εξαιρετικό A Separation του ιδίου σκηνοθέτη, αλλά αυτό τώρα είναι μια άλλη ιστορία.

*

Το Todos lo saben είναι μια ταινία που παρακολουθεί κανείς με κομμένη την ανάσα και πολλά και διάφορα συναισθήματα στο κόκκινο. Εκτός από τις εξαιρετικές ερμηνείες όλων, την πολύ καλή φωτογραφία και σκηνοθεσία, η ένταση της ταινίας νιώθω πως έγκειται περισσότερο σε μια ιδιαιτερότητά της και αυτή είναι το ότι δύσκολα την κατηγοριοποιείς. Είναι δηλαδή μια ταινία που δεν είναι ένα πράγμα μόνο, αλλά πολλά. Είναι οικογενειακό δράμα. Είναι μυστήριο, είναι ταινία με στοιχεία αστυνομικής ιστορίας, είναι περιπέτεια, είναι κοινωνική....είναι πολλά μαζί. Ένα μελόδραμα με στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ. Και όλα αυτά της προσδίδουν αυτό το κάτι που δεν περιγράφεται, αλλά μόνο βιώνεται, το νιώθει κανείς.
Μια ταινία πολύ πυκνή, αγωνιώδης, με ένα αριστοτεχνικά πλεγμένο γαϊτανάκι μυστικών, σχέσεων και εξελίξεων που φέρνουν την ιστορία και τους ήρωές της σε οριακά σημεία.

Ύστερα από πολλά χρόνια στο Μπουένος Άϊρες, η Λάουρα, μητέρα 2 παιδιών, ενός κοριτσιού στην εφηβεία και ενός μικρότερου αγοριού, επιστρέφει στη γενέτειρά της στην Ισπανία για τον γάμο της αδερφής της. Όμως στη γιορτή που ακολουθεί το γάμο, κάποια στιγμή κόβεται το ρεύμα και η κόρη της εξαφανίζεται. Η Λάουρα ξεκινά μια απεγνωσμένη προσπάθεια για να βρει την Ιρένε και να την ξαναδεί ζωντανή, μια προσπάθεια που φέρνει στην επιφάνεια καλά κρυμμένα και θαμμένα παλιά οικογενειακά μυστικά, ιστορίες ντροπής, περασμένες σχέσεις, ψέματα και αλήθειες, στοιχεία που ταράζουν συθέμελα τη φαινομενικά ειδυλιακή ζωή του επαρχιακού μικρόκοσμου και της οικογένειας μέσα σε αυτόν.
Τη συνέχεια και το τέλος δε θα σας τα πω, καθώς σας συστήνω ανεπιφύλακτα να δείτε την ταινία, πλέον από το σπίτι μάλλον ή το καλοκαίρι σε θερινό σινεμά, μιας που δεν νομίζω ότι παίζεται ακόμα στις αίθουσες.
Οι ερμηνείες είναι όλες εξαιρετικές, με αυτή της Penelope Cruz ως Μάνας, να ξεχωρίζει. Πολλά δάκρυα κύλησαν που θα κυλούσαν ακόμα και αν δεν είχα παιδιά, αλλά τώρα ακόμα περισσότερο και για πολλούς λόγους παραπάνω.

Σας βάζω εδώ το official trailer της ταινίας καθώς και το βασικό της τραγούδι, που έχω αγαπήσει πάρα πολύ.

Σας φιλώ,
αμελί ❤