Μια καινούρια οικογένεια, ο ιδανικός (μου) τοκετός και λίγες σκέψεις για την πρώτη μας συνάντηση // "Empowering the Mother" #1

Αυτό το ΠαρασκευοΣαββατοκύριακο συνέβησαν πολλά, πολλά, πάρα πολλά μέσα σε τέσσερεις τοίχους και για 9 ώρες κάθε ημέρα.
Ανοίχτηκαν ψυχές, καρδιές, κλειδωμένες πόρτες και αγκαλιές, φωτίστικαν σκοτάδια, κύλησαν δάκρυα, ζεστάθηκαν χέρια και αγαπήθηκαν άνθρωποι με έναν πολύ ξεχωριστό, 'συνομμωτικό΄σχεδόν τρόπο, με παιδικότητα και παιδική αφέλεια, με αλληλεγγύη, εμπιστοσύνη, παρουσία, μάτια, αυτιά, με, με, με...με πολλά και τέλος, το σπουδαιότερο με μια απόλυτη, πλέρια και ειλικρινή αποδοχή.

Είμαστε όλο τόσο διαφορετικοί μεταξύ μας κι όμως πόσο πραγματικά πλησιάζουμε και δεχόμαστε τελικά ο ένας τον άλλον για αυτό που είναι και όχι για κάτι άλλο, για εκείνο που θα θέλαμε, για αυτό που μας λείπει, για το τάδε που ζηλέψαμε ή στερηθήκαμε; Πόσο πραγματικά έτοιμοι είμαστε για μια αγάπη που ρέει, έτσι απλά, μα με σοφία; Για μια αγάπη ολοκληρωτική και απαλλαγμένη από κουτάκια, φοβίες, στεγανά, ΄πρέπει' και ΄κόψε-ράψε'; Για αγάπη με όρια αλλά χωρίς όρους, για αγάπη με γνώση αλλά και με άφημα, για αγάπη-αγάπη μόνο;

...

Μου φαίνεται πραγματικά παράξενο να αποκαλούμαι Βοηθός Μητρότητας, μετά από δύο μόνο κύκλους σεμιναρίων και σαφώς και δεν έχω ακόμα ούτε καν πλησιάσει την πραγματικότητα αυτής της ιδιότητας...Όμως μετά από 15 και παραπάνω χρόνια απόστασης από σπουδές πάνω σε πολύ σχετικά, εν τέλει, με αυτό, πράγματα για τα οποία είχα πάντα ένα κάλεσμα και ένα πάθος, αλλά που όμως δεν κατάφερα ποτέ ως τώρα, για διάφορους λόγους, να βάλω έμπρακτα στη ζωή μου, νιώθω ότι αυτή είναι επιτέλους η στιγμή μου, στιγμή στην οποία έτσι απλά, καθαρά, εύκολα και μαγικά ήρθαν και κούμπωσαν όλα μεταξύ τους και άρχισαν και να ανθοφορούν και από πάνω! ωχ! Μπροστά σε έναν κατακλυσμό θετικής ενέργειας λοιπόν, έμπνευσης και δημιουργικότητας όπως αυτός που μου παρουσιάστηκε προσφάτως, καθόλου κατακέφαλα, αλλά έπειτα από αρκετή δουλειά και κόπο προσωπικό, υπό άλλες συνθήκες και σε άλλους χρόνους της ζωής μου πολύ πιθανόν να έστριβα γωνία. Σου χτυπάει δηλαδή την πόρτα ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΣ αλλά ως δια μαγείας εσύ απουσιάζεις! Φροντίζεις να απουσιάζεις δηλαδή γιατί δεν ξέρεις πώς να διαχειριστείς όλη αυτή τη βροχή χαράς και δημιουργίας, πού να την βάλεις, τί να την κάνεις! Το πιστεύεις εξαρχής πώς είναι δική σου, κατάκτησή σου; όχι! Αγαπάς τον εαυτό σου; εεε εεεε....δε ξέρείς καν τί είναι αυτό...τί πάει να πει....τί χρώμα έχει...πώς μυρίζει....ΟΥΦ!

Γυρνάω στην πηγή λοιπόν. Σε αυτό το μικροτεράστιο ροζοκοκκινομωβομπλε και βάλε πραγματάκι που κινεί τη γη, τη ψυχή και τη ζωή μας. ΣΤΗΝ ΑΓΑΠΗ. Την Αγάπη για εμάς, για ό,τι περιέχουμε και ό,τι μας περιέχει, την αγάπη για τον Άνθρωπο και τα Μεγάλα της Ζωής, την αγάπη για τους φίλους και συνοδοιπόρους μας, τους συντρόφους και τα παιδιά μας-αυτά που κουβαλάμε μέσα μας και έπειτα για εκείνα που βοηθάμε να έρθουν στο επίγειο φως για να μας δείξουν τη συνέχεια του Δρόμου, τραβώντας παράλληλα τον δικό τους.

Η αγάπη για εμένα λοιπόν είναι το μεγαλύτερο στοίχημα όλων, το κλείσιμο του ματιού στο τέλος μιας ωραίας ή και όχι και τόσο, ημέρας, η πνοή, το σκαλοπάτι μας, η δύναμή μας. Η δύναμή μας; ναι. η δύναμή μας.

...χμ...

Στο σεμινάριο λοιπόν έγινε λόγος για τον 'ιδανικό τοκετό΄. Μας δόθηκε περίπου ένα τέταρτο στην καθεμία για να ζωγραφίσουμε τον ιδανικό για εμάς τοκετό. Σας εμπιστεύομαι λοιπόν εδώ αυτό που εγώ έφτιαξα και αποτέλεσε στη συνέχεια ορόσημο στη σκέψη μου ως προς το τί θεωρώ σημαντικό και τί θα ήθελα να συζητήσουμε στην πρώτη συνάντηση του "Empowering the Mother".

Ο ιδανικός (ΜΟΥ) τοκετός λοιπόν. Ποιός είναι; Υπάρχει; Για ποιόν; Πού; Πώς; Τί; Με ποιούς; Γεννάω; Με ξεγεννούν; Αγαπάω; Με αγαπούν; Με οποιονδήποτε τρόπο και αν γεννήσω ένα παιδί, επειδή έτσι επέλεξα ή γιατί έτσι τελικά συνέβη, νιώθω αγάπη και δύναμη να ρέουν μέσα μου; Πώς, πού πότε και γιατί;...Νιώθω; Είμαι; Υπάρχω, όταν κυοφορώ, προσφέρω και τρέφω τη ζωή;

Αυτά και άλλα πολλά για το Σάββατο μετά το Πάσχα και αν όντως έρθετε όλες όσες λέτε, μιάς και που δεν ξέρω πώς ακριβώς θα χωρέσουμε εδώ, στο σπίτι, θα έχουμε, λέω τελικά, αρκετή δύναμη για να σπάσουμε ταβάνια και κεραμίδια, ώστε να δούμε μαζί το φως και να ακούσουμε την αγάπη.


σας φιλώ, xoxo & stay inspired!
Namaste