Ευγνωμοσύνη και Ευελιξία ετών 2!

Δύο χρόνια τώρα μαθαίνω και εξασκώ καθημερινά τις έννοιες της ευγνωμοσύνης και της ευελιξίας. Δύο χρόνια και δύο μήνες, η ακριβής ηλικία της κόρης μου και άρα και της δικής μου πορείας προς μια πολύ διαφορετική συνειδητότητα και αίσθηση για τα πράγματα, την καθημερινότητα, τη ζωή και τις ανθρώπινες σχέσεις.

Η αξία της ευγνωμοσύνης θεωρώ πως είναι από τα μεγαλύτερα δώρα που φέρνει ένα μωρό με τον ερχομό του στον κόσμο, ένα δώρο από εκείνο προς την άμαθη ακόμα μητέρα, που με λίγη, ωστόσο, ενσυναίσθηση και ευαισθησία παραπάνω, μπορεί να το κάνει να ανθίσει και να αποτελέσει τη βάση μιας αλλιώτικης και ανανεωμένης θέασης της ζωής και της μητρικής εμπειρίας. Ευγνωμοσύνη για το τώρα, το χτες, το αύριο, για ό,τι περιέχουμε και ό,τι μας περιέχει. Για ό,τι ζούμε, όπως και να είναι αυτό και για ό,τι με τις επιλογές μας φέρνουμε στο δρόμο μας. Ευγνωμοσύνη πλέρια, χωρίς επιθυμία για κάτι άλλο, καλύτερο, διαφορετικό, πιο έτσι, πιο αλλιώς, πιο.
Έπειτα και η ευελιξία. Δεν νομίζω πως μπορείς να αντέξεις εύκολα την μητρότητα, και βασικά να την ευχαριστηθείς κιόλας, όταν επιμένεις και εμμένεις στο να τηρούνται τα προγράμματα (what??! τί είναι αυτό;), τα χρονοδιαγράμματα, τα πλάνα, στο να γίνονται οι δουλειές στην ώρα τους, να μπαίνουν γενικά τα πράγματα στη θέση τους, τη στιγμή που πρέπει βρε παιδί μου! Και μιλάω εγώ, ένα πρώην φρικιό του προγράμματος με τις ατέλειωτες λίστες, της τάξης με κάθε κόστος, ένα control freak που λένε και στο χωριό μου!

Αλλά....έρχεται ένα πλασματάκι που δε σου αφήνει άλλη επιλογή από αυτή του να αναθεωρήσεις λίγο τα πράγματα, να χαλαρώσεις, να βάλεις άλλες προτεραιότητες, να βάλεις νερό στο κρασί σου, να κάνεις σκόντο σε διάφορα που άλλοτε δε θα μπορούσες καν να διαννοηθείς, να κατανοείς περισσότερο, να δίνεις αβάντες, να είσαι με λίγα λόγια πιο ανοιχτός και ευέλικτος ως άνθρωπος. Και αυτό είναι κάτι που συμβαίνει με τη γονεϊκότητα θέλοντας και μη, χαλαρώνουν οι αντιστάσεις και πέφτουν τα οχυρά, δίνουμε περισσότερο χώρο και χρόνο σε όλα, συνειδητοποιώντας ότι αν δεν το κάνουμε, θα καταλήξουμε να χτυπάμε διαρκώς το κεφάλι μας στον τοίχο. Which is definitely a no-no!

Φέτος τον Αύγουστο η Ισιδώρα έγινε δύο χρονών. Δεν λέω 'έκλεισε τα δύο', γιατί αυτά τα 'έκλεισε', 'άνοιξε', 'μπήκε', 'βγήκε' των γενεθλίων ποτέ δεν τα κατάλαβα και συνεπώς και τα απωθώ!
Έγινε λοιπόν δύο χρονών και τα γενέθλιά της μας βρήκαν στις διακοπές. Τα γιορτάσαμε οικογενειακώς και με φίλους, με θάλασσα, φαγητό και σπιτική τουρτίτσα και την υπόσχεση και το πλάνο να κάνουμε στη μικρή ένα μεγάλο πάρτυ με όλους της τους φίλους τον Σεπτέμβρη που θα ήμασταν πια στην Αθήνα. Αμ δε! Το σύμπαν και η Ισιδώρα είχαν άλλα σχέδια!
Διάφορα απρόοπτα και κυρίως μια μικροπεριπέτεια υγείας της μικρής δεν μας άφησαν δυστυχώς να κάνουμε την γιορτή που θέλαμε και που για καιρό σχεδιάζαμε, κάτι που προσωρινά μου έφερε στεναχώρια και με γέμισε αρνητικές σκέψεις. Λίγο αργότερα όμως σκέφτηκα πολύ αυθόρμητα ένα "ε, και;" Τι και αν δεν κάναμε παιδικό πάρτυ φέτος, τι και αν ήρθαν όλα κάπως αλλιώς από αυτό που περιμέναμε ή και θέλαμε;

Μικρή σημασία έχουν εν τέλει αυτά τα πράγματα. Σημασία δεν έχουν τόσο οι γιορτές, τα πάρτυ, τα σχέδια. Δε λέω, είναι όμορφα όλα αυτά και είναι ο τρόπος μας να ζούμε στο χρόνο, δημιουργώντας αναμνήσεις στιγμών που κάνουν τη διαφορά. Από την άλλη τι αξίζει περισσότερο στη ζωή τελικά;

Για εμένα λοιπόν, είναι πια αρκετό που ξέρω ότι έχω το σοφό μου το παιδί, το μικρό μου θαυματάκι το οποίο βλέπω να μεγαλώνει και να κατακτά σιγά σιγά και βήμα βήμα όλα αυτά που χρειάζεται και θέλει για να χαράξει τη δική της πορεία στο χωροχρόνο. Είμαι ευγνώμων που με επέλεξε για μαμά της -γιατί πιστεύω βαθιά ότι με έναν μαγικό τρόπο τα παιδιά διαλέγουν τους γονείς τους- και που ζούμε μαζί ό,τι ζούμε, μαθαίνοντας και γεμίζοντας αγάπη, συνειδητότητα και ανθρωποσοφία. Είμαι ευγνώμων για το τώρα, όπως και αν είναι αυτό, γιατί ξέρω πια καλά ότι αυτό το 'τώρα' είναι όπως ακριβώς πρέπει να είναι. Νιώθω την απλότητα της ευελιξίας να ρέει και έτσι την ευγνωμοσύνη μου να αυξάνεται κι άλλο.
Δεν έχω τύψεις, δεύτερες ή τρίτες σκέψεις, αμφιβολίες ή βαριά άγχη. Έχω τις φίλες μου, την ευγνωμοσύνη και την ευελιξία που με προστατεύουν και με συγκεντρώνουν στο παρόν, τραβώντας με παράλληλα, απαλά και με σύνεση στο μέλλον.


Σας φιλώ, xoxo & stay inspired!
Namaste



FACEBOOK

INSTAGRAM