αγαπόφουσκες ετών 2!

Σαν σήμερα, 5 Απριλίου πριν από δύο χρόνια η αμελί πουλαίν έβαλε το ροδί-κόκκινο φουστανάκι της με τις τσέπες, αυτό μωρέ, που δανείστηκε από τη χάιντι τη βοσκοπούλα ή τη μικρή ολλανδέζα για την περίσταση, έριξε και μερικές νεραγκούλες στα μαλλιά της και συνάντησε τον εκλεκτό της καρδιάς της στα σκαλιά όχι της εκκλησίας αλλά της αγάπης, της χαράς και της υπόσχεσης για αφοσίωση ζωής. Είχε στη κοιλιά της μια φραουλίτα 6 μηνών περίπου και στην καρδιά μια παπαρούνα! Όλα αυτά κυριολεκτικά!

Η παρακάτω φωτογραφία είναι από το πρώτο μας καλοκαίρι μαζί με τον Δ., το 2010, σε ένα αγαπημένο, μακρινό και άγνωστο ευτυχώς στα πλήθη νησάκι, το Μαθράκι. Μόνο πράσινο, θάλασσα, αέρας, άμμος και ουρανός. Και πολλά (πσ)ψάρια. Και ωραίοι άνθρωποι. Α, και αγάπη φυσικά, και πριν και πάνω και γύρω απ' όλα και για όλα!

...

Μερικές φορές τα (πολλά) λόγια είναι περιττά, άλλες πάλι όχι και τόσο.
Υπάρχουν άνθρωποι που παίζουν απλά τον ρόλο του περαστικού στη ζωή μας, άλλοι αυτόν του κομπάρσου και άλλοι πάλι που γίνονται συμπρωταγωνιστές μας και ήρθαν για να μείνουν. Κάποιους από τους ανθρώπους αυτούς, αυτούς που έρχονται και μένουν, τους συναντάμε και τους γνωρίζουμε μια άλφα δεδομένη χρονική στιγμή, στην πραγματικότητα όμως τους γνωρίζουμε από πάντα, τους εμπεριέχουμε, τους ξέρουμε, είναι κομμάτι του εαυτού μας. Οι ψυχές μας έχουν συναντηθεί και γνωριστεί σε κάποια προηγούμενη ζωή, σε ένα άλλο επίπεδο, σε μια άλλη σκηνή με κόκκινη κουρτίνα, στις σελίδες ενός παλιού σκονισμένου και τρισαγαπημένου παραμυθιού, σε εκείνη τη παιδική ή φανταστική ανάμνηση που είχα κοτσιδάκια και φορούσα σαλοπέτα τζιν και ένα ξανθό αγοράκι με περιεργαζόταν από μακριά, σε αυτό το όνειρο που συναντηθήκαμε τελικά στην παραλία με τα καταπράσινα νερά ή απλά εκεί που η φαντασία, η αλήθεια, οι ενέργειες, η αγάπη και το χρώμα της ζωής συναντιούνται και ανακατεύονται τόσο και έτσι που δεν ξεχωρίζεις ποτέ ακριβώς τί είναι τί, "γιατί αυτό ακριβώς είναι το παιχνίδι" (Τικ και Τέλα, το Κόκκινο Μπαλόνι)!
Καθώς μπαίνει η σημερινή επετειακή ημέρα λοιπόν πίνω ένα yogi tea και μου ψιθυρίζει πονηρά το μαγικό tag-ο-ετικετάκι "a life without love is a waste"...πόσο πολύ τίποτα δεν είναι τυχαίο, άκαιρο ή συμπτωματικό;!
ε, αυτά...! Αγάπη λοιπόν, αλλιώς χανόμαστε!!

Κατά τα άλλα περνάμε υπέροχες μέρες, κάνουμε διάφορα στη κουζινούλα μας που θα σας τα πω εν καιρώ, μπήκε η Άνοιξη, μεγάλωσε η μέρα, άνοιξε και η διάθεσή μας, άλλαξε και η ενέργεια μέσα και έξω μας! Η Ισιδώρα συμπεριφέρεται σα να έχει φάει ένεση ευτυχίας σε υπερδοσολογία (χαχα!), ξεδιπλώνει σιγά σιγά μια προσωπικότητα γεμάτη τρυφερές μικρές πτυχούλες, παρατηρεί και καταγράφει, μας εκπλήσσει και μας δείχνει το Δρόμο καθημερινά! Ε και μέσα και ανάμεσα σε όλα αυτά έρχεται εκεί πέρα και το Πασχ-άκι και να δούμε αν θα προλάβουμε να βάψουμε κανένα αυγουλάκι (με χαλκομανίες, αλλιώς δεν παίζω!), να φτιάξουμε κανένα τσουρεκάκι και να σκαρώσουμε και κανένα κουλουράκι! Έστω κάτι από όλα αυτά!! Και αν πάλι τίποτα από αυτά θα είναι γιατί σίγουρα θα έχουμε κάνει άλλα πολλά, και καλύτερα από τα παραπάνω.
Τελικά αναθεωρώ και έχω αρχίσει και σκέφτομαι ότι είναι ωραίο -αντί για αγχωτικό- να ζεις δίπλα δίπλα με αυτά τα χαρτάκια από δω και από εκεί με τις ατέλειωτες to do λίστες εκκρεμοτήτων και πραγμάτων που θες να κάνεις -και που τελικά ή δεν κάνεις ποτέ ή κάνεις τα μισά-, γράφεις, σβήνεις, σκίζεις και πετάς και πάμε πάλι από την αρχή, και να γεμίζεις σελίδες, σημειωματάρια, μπλοκάκια, ποστάκια, τετραδιάκια και λοιπά, πολύ απλά γιατί όοολο αυτό είναι η δική σου ζωή που την αγαπάς και σε αγαπάει και αν όχι αλοιμονό σου, ανασκουμπώσου και αναθεώρησε και πάρε και μερικές βαθιές ανάσες και πέρνα τελοσπάντων καλύτερα! Αλλιώς τί;;
Οπότε Αγάπη και μετά έμπνευση και δημιουργιότητα και θετική ενέργεια! Είτε κάνεις τσεκ στα της λίστας είτε όχι! Είσαι και πάλι το πιο τέλειο πλάσμα στη γη.

σας φιλώ, xoxo & stay inspired!
Namaste