Ένας χρόνος

23/05/2016
Ένα παιδί γεννιέται. Γεννιέται στην ησυχία και τη γαλήνη του σπιτιού του, με την παρουσία αγαπημένων μόνο ανθρώπων, γεννιέται με φως, ροή, παράδοση, αναπνοή, αγάπη, ευκολία, πίστη, χαρά, πνοή, γεννιέται με δύναμη, με τη δική του δύναμη και λίγη ακόμα της μαμάς του. Το παιδάκι μου, άλλο ένα παιδί του σύμπαντος, των αστεριών, του φεγγαριού και του ήλιου, το μικρό μου σοφό, δυνατό αγοράκι που μου έμαθε με τον ερχομό του τόσα πολλά και μου θύμησε και άλλα τόσα που είχα ξεχάσει. Που με ώθησε να γυρίσω και να δω εμένα ξανά, πιο βαθιά και με πιο καθάρια ματιά, κάτι για το οποίο του είμαι ευγνώμων τώρα και πάντα.

23/05/2017
Ένας χρόνος μετά και η ζωή τρέχει, όπως και ο Έκτορας τώρα πια! Ένας χρόνος που πέρασε σαν το ρυάκι που κυλά, όμορφος και δύσκολος μαζί αλλά με άπειρη αγάπη, αποδοχή και παράδοση στο κάθε μικρό και μεγάλο τώρα.
Η μνήμη της στιγμής που τον πρωτοέπιασα στην αγκαλιά μου, καθώς ξεγλύστρισε από μέσα μου, είναι συγκλονιστική ως συναίσθημα και απεικονίζεται, όπως ακριβώς βιώθηκε, με άπειρο δέος, στην παρακάτω μεγαλειώδη για εμένα φωτογραφία από την φίλη, φωτογράφο και βοηθό μητρότητας Θέμις Στυλιανοπούλου. Η μαγική εικόνα που προέκυψε από αυτό το κλικ είναι για μένα σαν την κομμένη μου ανάσα τη στιγμή ακριβώς που ήρθε το μωρό που τόσο περιμέναμε.

Τη σημερινή λοιπόν ημέρα ευχαριστώ και ευγνωμωνώ από καρδιάς για μία ακόμα φορά τις φίλες μου και βοηθούς μητρότητας Θέμις και Ζωή, που στάθηκαν γεμάτες αγάπη στο πλευρό μου, του συντρόφου και της κόρης μου σε μια τόσο ιδιαίτερη, πολύτιμη, μοναδική και μεταβατική στιγμή της ζωής μας ως οικογένεια.
Ευχαριστώ και ευγνωμωνώ από καρδιάς τις δυνατές ψυχές Δημήτρη, Ευαγγελία και Ezelda για τον άπειρο σεβασμό, τη λεπτότητα, τη φροντίδα και την αγάπη που προσέφεραν σε εμένα και τον Έκτορα, μα πάνω απ όλα για το δυσκολότερο όλων-για τη σοφία και την πίστη που απαιτείται, ώστε να μπορέσει κανείς να κάνει ένα βήμα πίσω, δίνοντας όλη τη δύναμη στη δυάδα μητέρας-παιδιού για να γεννηθούν μαζί όπως μόνο εκείνοι ξέρουν, χωρίς την καθοδήγηση τρίτων.
Ευχαριστώ όλους τους γιατί εμπιστευτήκανε και διαφυλάξανε το όνειρό μου να γεννήσω το μωρό μου μόνη μου, μέσα στην ασφάλεια και την αγκαλιά της διακριτικής τους παρουσίας.

Ευχαριστώ, τέλος, και πέρα και πάνω απ'όλα και όλους το φανταστικό μωρό μου για αυτό το υπέροχο ταξίδι και του εύχομαι χρόνια όμορφα και γεμάτα από αγάπη, φως, υγεία, μικρές και μεγάλες χαρές, καθώς και αποδοχή της ζωής ως έχει στο εδώ και τώρα.

***

Σκέφτηκα πολύ και σοβαρά για το αν θα τολμήσω να βάλω μια τόσο προσωπική και 'ωμή' φωτογραφία εδώ. Το πήρα τελικά απόφαση όχι για να προβάλω κάτι δικό μου, αλλά γιατί νιώθω πως αν θέλουμε -ειδικά όσοι ασχολούμαστε ενεργά με το κεφάλαιο γέννηση- να αλλάξουν σιγά-σιγά οι συνειδήσεις και η παιδεία μας γύρω από το πώς ερχόμαστε στον κόσμο και γύρω από την ιερότητα αυτής της ανθρώπινης λειτουργίας, είναι απόλυτη ανάγκη να περιστοιχιζόμαστε από περισσότερες εικόνες αλήθειας γύρω από το πώς γεννιέται ένας άνθρωπος, περισσότερες πραγματικές και μη ωραιοποιημένες εικόνες, εικόνες που λένε την ιστορία όπως βιώθηκε, εικόνες που λένε την αλήθεια ως έχει και όχι όπως αυτή προβάλλεται στη μαζική κουλτούρα (τηλεοράσεις-διαφημίσεις-ταινίες κλπ). Και ναι, η γέννηση ενός νέου πλάσματος, μιας ακόμα ψυχής εμπεριέχει και δάκρυα και αίμα και ιδρώτα και πολλά ακόμα, όλα όμως κομμάτια αυτής της άπειρης συμπαντικής και παντοτινής αγάπης της Μητέρας Γης που μας τυλίγει, μας ανοίγει, μας ξεδιπλώνει και μας αγκαλιάζει ξανά και ξανά στον αέναο κύκλο της Ζωής. Από αυτή την αγάπη ξεχειλίζω και εγώ σήμερα και ήθελα να το μοιραστώ με όσους με διαβάζετε! Ευγνωμοσύνη για όλους και όλα!


Σας φιλώ, xoxo & stay inspired!
Namaste



FACEBOOK

INSTAGRAM